پيالي جيترو ڪوئيٽا شهر
آدرش
روزن وارو مهينو دنيا لاءِ ڀلارو ٿي ايندو آهي، پر
اسان وٽ ڪرفيو ۽ مهانگائي جو مهينو ٿي ايندو آهي، گذريل ڪجهه سالن کان سخت گرمي جي
مهينن ۾ رمضان مبارڪ جو مهينو اچي ٿو، گذريل سال جولائي جي مهيني ۾ آيو، سون ته سهاڳو
اهو جو اسان جي پاڙي جي بجلي جو ٽرانسفارمر
به سڙي ويو ته واپڊا وارا به صفا سڙيل. رشوت بنا ڪاٿي ٿا اچن. جڏهن پاڙي مان چندو ڪري
ڀڀ ڀريونِ ته ٺاهي وڃن، زال به رٺلَ ۽ پيڪين ويل. مان وري وڻ تي اڪيلي پکيءَ وانگر ويٺل ڪيلو کائي رونا ليليٰ
جا طالب الموليٰ جا ڳايل ڪلام پيو ويٺو جهونگاريان. اهڙي ڏکئي وقت ۾ شاعر دوست سجاد
مهر ابرِ بهاران ٿي آيو، پڇڻ لڳو، ”ڪوئيٽا هلبو؟ منهنجا ته اڳ ئي ٽپڙ ٽيشن تي هُيا
سو وراڻيومانس؛ ”ڇو نه هلبو، اهڙو هلبو جو ڏيهه ڏسندو“.
