اهڙو مُنهنجو ٿر آ
ٿر ياترا - لجپت پيارا
قرب
علي نواز آريسر
ٿر جو تصور ايندي
ئي مُنهنجو ذهن باغ بھار ٿي ويندو آهي ۽ مُنهنجي چپن تي هلڪي مُسڪراهٽ ايئن تَري
ايندي آهي، جيئن ننڍڙي ٻار جي چپن مان ماءُ جو کير ريلا ڪري وَهڻ لڳندو آهي، ڇاڪاڻ
جو ٿر منهنجي لاءِ رُڳو خيال ڪونهي، رُڳو واريءَ جون ڀِٽون ڪونهي، رُڳو اَڪن ۽ ٿُوهرن
جو وطن ڪونهي، پر ٿر منهنجي لاءِ هڪ خوشحال، ڍاول، سرسبز ۽ شاداب خِطو آهي. ڀلين کڻي
اين جي اوز ڪلچر ٿر کي بُکيو ديس ڪري پيش ڪندو هُجي، پر منهنجي نظر ۾ ٿر دنيا جو
خوشحال ترين خِطو آهي، جيڪو خِطو شعوري طور ايترو ته سرسبز آهي، جو جڏهن دنيا وٽ
لوڪ ڏاهپ جو تصور به نه هو، اُن وقت ٿر جي ماڻهن لوڪ ڏاهپ جا ڪيئي مثال قائم ڪري ڏيکاريا،
سالن تائين پاڻيءَ کي اسٽور ڪرڻ، ورهين تائين اناج کي محفوظ ڪري استعمال ڪرڻ، اَڪ
جي ڪاٺين مان باهه ٻارڻ، مِٽيءَ مان ساز ٺاهي مَن پِرڀائڻ ۽ جن ماڻهن کي مِٽيءَ
سان عشق هوندو آهي، اُهي ماڻهو ئي دنيا جي هن گولي تي پنهنجي پاڻ کي گهڻي عرصي
تائين زنده رکي سگهندا آهن ۽ منهنجي ٿر جي ماڻهن ته دنيا کي سڀ کان پهرين ريشمي کٽولن
تي ويهڻ جو هُنر سيکاريو، هٿ سان ڀرت ڀري حُسن جي اُڻت ڪئي، وڏيون لوڪ ڪٿائون ٺاهي،
گيتن کي ترنُم ڏيڻ ٿر جي ماڻهن جي ذهني خوشحاليءَ جو چِٽو ثُبوت آهي. هيءُ پهريان
ماڻهو آهن، جن فطرت کي ويجهي کان ڏٺو آهي، هنن آسمان ۾ ٿيندڙ تبديلين جا اُهڃاڻ ڳولي
لڌا، هنن کي موسمن جي مَٽجڻ جي خبر پوندي آهي، ڪتيون، تارا، نِکٽ وغيره جي ڪرشماتي
تبديليءَ کي سمجهڻ هنن ماڻهن لاءِ ڪو مشڪل به ڪونهي. ٿر جا ماڻهو تاڙي جي تنوار ۽ ڏيڏر
جي ٽان ٽان مان مينهن جو اندازو ڪري وٺندا آهن. کِنوڻين جي تجلن کي هنن الڳ الڳ
نانءُ ڏنا آهن، آسمان ۾ کڙندڙ انڊلٺ جي رنگن مان به هيءُ سائنسي اُهڃاڻ ٻڌائي
سگهندا آهن. هنن جي لاءِ ڄڻ ته ٿر جو آسمان دنيا جي آسمان کان ئي نرالو آهي.
